Vroeger gingen veel mensen zondags naar de kerk, tegenwoordig gaat een aantal mensen elke zondag naar de Kerkpolder in Delft. In het zomerseizoen althans. Vandaag was de laatste Kerkpolderloop van dit seizoen. Daar moest ik bij zijn. Het was niet bijzonder druk ditmaal (ik schat zo’n 110 lopers) maar wel weer bekende gezichten. Zoals veteraan Bert Gerritsma, hij draait goed de laatste tijd. Zijn gewicht is ook weer top, 70 kilo. Daar zit ik nog zo’n 7 kilo vanaf…
De laatste keer dat ik meedeed was 10 augustus. Toen werd ik met 22.30 zevenenveertigste van de 125 deelnemers. Hoe zou het nu gaan? Om kwart over tien werd het startschot gelost. Ik ging flink van start, maar de energie van de vorige keer, de ‘pittigheid’ had ik vandaag minder. Al snel liep ik ‘boven mijn adem’, maar wilde ik een redelijke tijd neerzetten dan moest ik doorzetten. Dat viel niet mee, want het was bloedheet. Toch ging het goed. Niet veel mensen passeerden mij (ik schat hooguit drie) maar op het laatst voelde ik mijzelf een beetje ‘inzakken’. Wat zou het worden, 23 minuten ditmaal? Maar nee, in 22.30 kwam ik over de finish, dezelfde tijd als de vorige keer! Dat viel mij alleszins mee.
Bert was al gefinishd, met 19.50 heeft hij zijn snelste Kerkpolderloop van dit seizoen gelopen. Het was eigenlijk wel te verwachten met de 40 minuten die hij vorige week bij de Bradelierloop heeft neergezet.
Nu breekt het herfstseizoen aan met allemaal loopjes. Het grootste probleem voor de komende tijd zal zijn om een keuze te maken. Voor de komende twee weken is die keus al bepaald, ik heb mij online ingeschreven voor de Vlietloop volgende week zondag in Voorschoten (10 EM) en de week daarop de Fortis halve marathon te Rotterdam. Eens kijken of het daar een beetje wil lukken.
Thuisgekomen, onmiddellijk mijn spullen gepakt en op naar het strand, waar mijn vrouw en dochter zich al geïnstalleerd hadden. Het werd een lange, warme en zonnige middag. Nu kunnen we er weer even tegen. Wie weet, tot volgend jaar?
De drie feesten
Zaterdagavond was de avond van de drie feesten. Ongetwijfeld zullen er veel meer feesten zijn gegeven, landelijk gezien misschien wel vele tienduizenden, maar ik was voor drie feesten uitgenodigd. Het ene was van Yvonne en Murat, die we een tijdje geleden helpen geholpen met verhuizen. Het andere was van groepsgenoot Gerard, die zijn 55ste verjaardag vierde. Het derde was van collega Marcel B. in Utrecht, daar was ik ongetwijfeld naar toe gegaan als ik geen uitnodiging voor de andere feesten had gekregen. ‘Je moet keuzes maken in het leven’ wordt vaak gesteld. Ik vind dat niets moet, maar als zich een aantal keuzes tegelijk aandienen dan toch wel, ja. Dus heb ik Marcel een paar dagen geleden afgezegd. De reis naar en van Utrecht laat in de avond en vervolgens naar huis, mogelijk met de taxi, zou toch wat teveel gedoe opleveren.
Goed, dus wel naar de andere feesten. Maar die ochtend heb ik nog een half uurtje gelopen (met vier korte versnellinkjes van één minuut) en daarna zijn we naar het strand gegaan. Om 11 uur lagen we er, tot kwart over drie ‘s middags. Mooi weer, veel zon, strakblauwe lucht. Toch nog. Bekenden hebben we ook gezien in de vorm van Jan H. met zijn vrouw en dochter Amber, later kwam ook Mike. We maakten een praatje, met Jan onder andere over muziek en met Mike over de zware Matterhornlauf waaraan hij en Helmie hadden meegedaan. En goed hebben ‘gescoord’, Helmie werd in haar categorie nog tweede dame en Mike twaalfde heer. Even later ging Mike zwemmen in zee, in afwachting van Helmie die ook zou komen. We hebben haar niet meer gezien, mogelijk ging ze haar duurloop van drie uur met nog een uurtje verlengen.
Later in de middag ging ik op bezoek bij Yvonne en Murat. Ik was op de fiets en had een stratengidsje meegenomen, voor alle zekerheid. Het feestje was meteen een soort ‘housewarmingparty’, degenen die hadden meegeholpen met de verhuizing waren ook aanwezig. Er was op culinair gebied flink en smakelijk uitgepakt met paëlla, Griekse salade, tapenadas, spinazietaart, pasta, brood, olijven, teveel om op te noemen. En met dat prachtige zonnige weer – toch nog een mooi staartje van de zomer – was het goed toeven in hun lange tuin. Het vertrouwde groepje van Haag was er ook weer: Lodewijk (bij bloggers welbekend), Paul en Marlies, Bernie en Jelle, Frank en Hans, alweer een weekje terug uit China waar hij de zijderoute heeft gevolgd en de Olympische Spelen heeft meegemaakt. Als voormalig judoka was hij getuige van het behalen van tweemaal brons bij het Judo.
Ton, zijn vrouw Rianne en ik gingen iets eerder weg. Ton en ik gingen naar het andere feest, ter gelegenheid van de verjaardag van groep 6 lid Gerard. Hij had de genodigden verzocht om vóór 20.00 uur aanwezig te zijn. We gingen met de fiets naar het Statenkwartier, maar op weg daarheen moest ik nog even langs huis om de Belgische biertjes die ik die middag als binnenkomertje had gekocht op te halen.
Het was erg druk op dat feest, vooral in de tuin. De voorkamer werd in beslag genomen door leden van de crew van een artiest die luistert naar de naam Johnny Romein.
Even later gaf hij een spetterend optreden ten beste, het Nederlandse levenslied in de beste traditie van André Hazes. De gedreven Romein lijkt niet alleen sprekend op Hazes, zijn stem is nagenoeg identiek met die van zijn grote voorbeeld. De geluidsinstallatie stond op volle sterkte, dus het hele deftige Statenkwartier kon meegenieten van het concert dat ruim een half uur duurde waarna er nog een toegift werd gegeven. Een origineel element bij een mooi feest. Uiteindelijk waren we toch niet zo heel laat thuis, al met al is het toch – ondanks of misschien wel juist door al dat recreëren – een vermoeiende dag geweest. En totaal alcoholvrij is de dag ook niet gebleven… 😉
Filed under: Sociale activiteiten | Leave a comment »