Herfsttraining

Dit weekend eens geen wilde plannen in de zin van wedstrijden. Nou ja, ik sluit niet voor de volle honderd procent uit dat ik morgen een ‘vijfje’ probeer in Delft, maar dat zal sterk afhangen van hoe ik mij dan voel.

Vandaag, vanmorgen eigenlijk, is er weer eens met Groep 5 een complete zaterdagochtendtraining volbracht. Het was een klein groepje ditmaal, met Henk, Ellen, Martine, Eveline, Jan, Ad en ‘de nieuwe man’ uit Twente die sinds vorige week met ons meeloopt (sorry, ik ben je naam even kwijt, dat krijg je op mijn leeftijd). Op het programma stond een rustige, maar lange duurloop.

Ik maak er geen gewoonte van, maar twee of drie keer per jaar gaat de camera mee om een impressie van de training en het parcours te maken. Vandaag was zo’n dag. Om de foto’s op normale grootte te zien, even een muisklik erop! (Dit wellicht ten overvloede, maar toch).

Het parcours was min of meer geïmproviseerd edoch zeer gevarieerd. Het liep van de Laan van Poot via de Bosjes van Poot naar de Westduinweg, en daar liepen wij door allerlei typisch Scheveningse straatjes – Roerstraat, Zeilstraat, Ankerstraat enzovoorts – naar de Keizerstraat, waarna we – andermaal door Scheveningse straatjes en uiteindelijk via het Geverts Deynootplein met zijn casino, kurhaus en circustheater – in de Stevinstraat uitkwamen.

Aan het eind daarvan gingen we een stuk de duinen in tot aan de Watertoren. Op de terugweg liepen we door Klein Zwitserland, een mooi bosrijk landgoed met een bloemenkwekerij, een manege en diverse sportvelden. Wij kwamen uit bij Madurodam en verder gingen we, langs de waterpartij.

Even voordat we de Scheveningseweg overstaken, bij een benzinestation, werd op verzoek van een van de dames een sanitaire stop ingelast. Er bleken meer liefhebbers te zijn. Daarna liepen we verder, terug naar de thuisbasis. Uiteindelijk kwamen we weer uit bij de Houtrustbrug en de Laan van Poot, waarna het nog zo’n tien minuten lopen was naar de club. Die laatste twee kilometers vielen mij niet mee moet ik zeggen.

Het was geen zware training in de zin van: een snelle training, maar wel zwaar qua lengte. Op het laatst had menigeen toch wel wat last van stijve benen en/of knieën. Toch alles bij elkaar twee uur (120) minuten
uit en thuis, maar ‘netto’, d.w.z. vanaf de oefeningen, was het 100 minuten. Ook niet kinderachtig.

Eenmaal thuis, ging ik snel onder de douche en naar het huis van Henk. Hij had een electrische schrijfmachine en vorige week had hij tijdens de oefeningen gevraagd wie belangstelling had, anders ging-ie bij het ‘groot vuil’. Ik had wel interesse: misschien is het iets voor mijn vader die nog brieven tikt op zo’n oude Remington met een lint. ‘Zóóó 1950’ zouden ‘de jongelui’ anno 2009 zeggen. Tja, een electrische schrijfmachine is ‘zóóó 1980’, maar toch weer een stuk moderner. Mijn vader wil sowieso niet leren ‘computeren’. "Je moet een oude hond geen nieuwe kunstjes leren" zegt hij weleens.

De rest van de dag is zinvol besteed aan huiselijke klusjes en boodschappen doen. Morgen krijg ik eters, ze krijgen echte Elzasser Zuurkool, excusez, Choucroute Alsacienne voorgeschoteld.