Beslommeringen van een donderdag

Op deze stormachtige herfstdag maar weer eens achter de schildersezel gestaan. Vanmorgen kreeg ik een fotootje van Haag-lid Paul V., tevens kunstenaar, in de bus. Afspraak was dat ik een portret van hem zou maken. Het was meer een opdracht van hem aan mij. Hij maakt zelf weer een portret van een andere sportgenoot. Gewoon, om te oefenen, dat geldt zowel voor hem als mij. Dus ik ben wel begonnen met een opzet en de eerste kleuren. Gaandeweg merkte ik dat ik een paar essentiële kleuren miste, dus moest ik even naar Goedman om twee extra tubes olieverf kopen.

Ook ben ik even wezen snuffelen bij Bever Sport. Daartoe moest ik naar station Hollands Spoor, het winkelcomplex ligt daarachter. Bij de ingang van het station was het een drukte van belang, een klein legertje politiemensen stond daar, met van die gele hesjes. Een opstootje? Moord? Nee, niets van dat al. Het bleken actiebereide agenten te zijn, in touw voor een beter salaris. Ik liep langs het station en ging rechtsaf het viaduct onderdoor, waarbij ik door de onstuimige stormwind bijna van de sokken werd geblazen. Gelukkig had ik de winkelgalerij met Beversport snel ontdekt. Mooie zaak en mooie kleren met een avontuurlijke uitstraling voor de buitensporter. Nog wat gekocht? Ja, een zwarte sweater met rits.

Daarna naar Goedman. Bij het Centraal Station wachten op tramlijn 17. Echter, net op dat moment kwamen enkele mannen en vrouwen van de HTM de wachtenden vertellen dat er vanaf dat moment geen trams meer langs CS zouden rijden. Door de storm was er het risico dat de loszittende ministeriële gevelplaten op straat terecht zouden komen. Via een andere halte stopte de tram echter wel.

Na bij Goedman het materiaal te hebben aangeschaft, naar Kneteman om te fitnessen. Een paar setjes buikspieroefeningen, vijf  minuutjes loopband, een paar toestellen voor armen, rug en schouders en twintig minuten op de crosstrainer. Dat was dat. Een korte training, maar toch nog wat gedaan.

Voor de rest rust. Donderdagochtend speelde ik nog even met het idee om naar het Filmfestival Rotterdam te gaan om een paar goede nieuwe films te zien (dat doe ik bijna ieder jaar), maar vanwege het woeste weer heb ik dat achterwege gelaten. Als alternatief zou ik naar het Filmhuis gaan om ‘Lady’s Chatterleys Lover’ te zien, ik had daar zeer goede recensies over gelezen. Echter toen ik bij de kassa stond en hoorde dat de film bijna drie uur zou duren, ben ik naar huis gegaan. Geen zin in zo’n lange zit, misschien een volgende keer.

Één, twee, één, twee, één, één

Oh ja, voor ik het vergeet: allemaal nog gefeliciteerd hè, met onze koningin?

De spierpijn is uitgebleven, ondanks de puinduinrun en de maandagavondtraining. Dinsdag is er niet gesport, maar gisteravond (woensdag) stond alweer een pittige training op het programma. Na het inlopen en de oefeningen werd flink op tempo gelopen, volgens het schema 1 km, 2 km en 1 km, en dat tweemaal. Tussen de tempo’s door 3 minuten rust en tussen de twee series in 6 minuten rust (rust wil altijd zeggen: doorlopen, maar in een aanzienlijk langzamer tempo). De training werd geleid door Henk omdat Bert afgelopen maandag een lichte hamstringblessure had opgelopen.

De tempo’s gingen niet erg snel (4’55’’ tot 5 minuten per km), maar snel genoeg voor een training. Wij bleven steeds keurig bij elkaar, al kostte het sommigen zichtbaar moeite om zó langzaam of zó snel (het is een groep die qua snelheid nogal uiteenloopt) te lopen. De tweede serie werd omgegooid in die zin dat éérst de twee km werd gelopen en daarna tweemaal één kilometer. Het ging weer goed, ik kon het hele programma blijven volgen zonder in te zakken. Ook nu weer deed ik er de laatste kilometer nog een tandje bij.

Het was heerlijk trainingsweer, wel wat fris in het begin maar tijdens de training was dat snel afgelopen. Maar waar heb ik het over, het is januari! In tegenstelling tot wat verwacht werd, bleef het de hele avond droog. Onderweg kwamen we diverse andere loopgroepen tegen, vooral zo rond Ockenburgh, wat vandaag, mèt een klein stukje Madestein, ons traject was. Al met al toch weer ruim 100 minuten gelopen!

Komt een man bij de doktâh…

Na afloop was er weer de gezellige kout in de kantine. Over uiteenlopende onderwerpen, van Australië tot het heelal, van politiek tot vriendschap met vrouwen, en er werd zelfs hier en daar een mop verteld.

Vreemd eigenlijk, de mop is geen populair genre meer. Vroeger had je Max Tailleur, die vertelde aan de lopende band Jiddische moppen over Sam en Moos waarvan je de clou soms nauwelijks kon verstaan, wat op zichzelf al hilarisch was. Tegenwoordig vindt men het vaak plat en van weinig niveau getuigen om in gezelschap een mop te vertellen. En toegegeven: met goede smaak heeft het meestal niet veel te maken, maar een ‘goeje bak’ is toch lachen geblazen. Vooral als je goed moppen kunt vertellen, ik ben er geen ster in maar sommigen hebben wat dat betreft ‘de lach aan hun kont’ hangen. Het hangt ook van het gezelschap af en de samenstelling ervan of en welke moppen je kunt vertellen. Soms is voorzichtigheid geboden.

Ronde Statenkwartier

Van mijn twaalfde tot mijn een-en-dertigste heb ik in het Statenkwartier gewoond, onder andere op de gezelligste winkelstraat van Den Haag, de Frederik Hendriklaan. Tegenwoordig kom ik er zo nu en dan. Bij Paagman bijvoorbeeld, een van de mooiste boekhandels van ons land, ook zondags geopend, waar beroemde schrijvers hun werk signeren en waar je ook nog eens prima kunt lunchen. Maar ik dwaal af.

Vanavond hebben we ongeveer 80 minuten bruto gelopen. Een deel van de trainingsgroep had zaterdag de testloop gedaan, 10 of 15 kilometer, Johan Bal en ik hebben gisteren ‘gepuin-duind’, dus het werd een ontspannen duurloopje met toch nog twee series van 5×30 seconden snel. Ik had totaal geen last van spierpijn (krijg ik morgen misschien) en ik draaide lekker mee ‘van voren’, ook de tempo’s gingen heel goed. Vooral de laatste vier, zo hard heb ik de laatste vier maanden niet meer gelopen in een training.

Stairway to Heaven….(foto gemaakt door Helmie Ramakers)

Trainer Bert Wentinck leidde ons naar en door het Statenkwartier (vandaar de inleiding) en wees ons terloops op de fraaie huizen van de Statenlaan en de Frankenslag, waaronder het huis van de nieuwe burgemeester van den Haag, Jozias van Aartsen. Daarna gingen we in de Scheveningse Bosjes de eerste serie tempo’s doen, de tweede serie legden we af op de Houtrustweg en op de Laan van Poot.

Al met al een lekkere training (de fotootjes horen nog bij de puinduinrun, maar dat had je al door). Nu maar afwachten of er een terugslag komt in de vorm van stijve benen, een vermoeid lijf of iets dergelijks…

Puinduinrun 2008 weer verleden tijd

De puinduinrun is weer volbracht! Een pracht-evenement, maar dat kan ook gezegd worden van het weer: zonnig was het, er stond wel wat wind maar er was voldoende zuurstof in de lucht.

Evenals vorig jaar, waren er een paar honderd deelnemers in Kijkduin present. Leden van de Residentie Triathlon Club, Sparta en Haag Atletiek, maar ook andere sportievelingen die deze uitdaging wilden aangaan.

Naar keuze konden één, twee of drie ronden worden gelopen, al kozen de meesten voor de langste afstand.

Beeld van de Puinduinrun 2006

Zelf startte ik in een redelijk maar voor mijn doen niet overdreven hoog tempo en was in staat dat drie ronden lang vol te houden. Alleen trap-op ging niet in een ‘jump’ of hardloop-pas, maar overwegend stapvoets. En dat ruim 1000 treden, dat gaat ten koste van je tijd. Maar zodra ik elke keer, naar adem snakkend, bovenaan de trappen was gekomen, kon ik mij onmiddellijk weer herpakken, de conditie is dus prima. Uiteindelijk finishde ik in dik 59 minuten.

Deze is wel van dit jaar eh… vanmorgen. Gaat het weer een beetje, mijnheer Dröge?

Zeven minuten eerder was Marjolein Dam gefinished en werd daarmee – niet verrassend – voor de derde maal op rij eerste dame. Anneke Starrenburg werd tweede en clubgenote Angeline van Leeuwen derde.

Bij de heren werd Vincent Trinthamer van Sparta eerste, Remco Everaars van Haag Atletiek tweede. Derde werd Nico van de Berg. Ook Eddy Doorschot liep weer flink door en werd vierde. Voor de andere uitslagen zullen we nog even moeten wachten.

Onder de supporters waren Helmie en Ton. Ze moedigden de Haag-lopers aan, waaronder groepsgenoot Peter Rotteveel (die naar eigen zeggen door mijn weblog geënthousiasmeerd werd om mee te doen en in een fraaie 49 minuten zou finishen) en blogger dezes, die zijn jackje aan Ton in bewaring gaf. Later liet Helmie in de kantine nog een plaquette zien die zij twee dagen geleden ontving tijdens een sportgala van de Gemeente Den Haag. Zij was als Nederlands kampioen op de marathon een van de vele gehuldigden in het kader van ‘sportvrouw/sportman van Den Haag 2007’.

Winnaars PDC 2008 op de 10 km

Na de loop werden de winnaars gehuldigd met een fraai stuk puin met inscriptie en een shirtje. Helaas zijn de foto’s niet zo goed gelukt. Ik moet toch eens kijken of het aan de instellingen van mijn camera ligt, maar dit terzijde. Maar hoe dan ook: de dames van Haag Atletiek hebben weer goed gepresteerd! En Remco ook natuurlijk… En Eddy… En René…. De hele santemekraam!

Rest nog te zeggen dat deze aflevering van de PDC in het teken stond van het donorcodicil. Dit omdat een van de deelnemers een harttransplantatie heeft ondergaan en nu weer prima functioneert, ook in sportief opzicht. Zie voor nadere info de website van de RTC – Puinduinrun.

Sweet Lake City

Of All Places…. Wat is er in ‘s  hemelsnaam in Zoetermeer te doen? Zoetermeer, waarmee de verbouwputting van de randstad is begonnen? Nou ja, wandelen bijvoorbeeld in een mooie groene omgeving.  Nu is zo’n omgeving wel het laatste waar je aan denkt bij Zoetermeer, maar het is echt waar: je kunt er mooie wandelingen maken. Zoals de bijzonder mooie NS-wandeling die wandelmaatje Marjolein had uitgezocht. Ruim twee uur lang, pakweg 12 kilometer, liepen wij door deze groene dreven. Plaatjes zeggen genoeg…

Boodschappen gedaan en gekokkereld: Coq Au Vin werd het ditmaal, mijn schoonzoon zou langskomen om mee te eten. Alzo geschiedde. Het (de maaltijd) bleek goed in de smaak te vallen. Nog later in de avond ben ik even naar ‘Joep’ (Momfer de Mol) in de stad gegaan, we hadden daar met een klein groepje van Haag Atletiek afgesproken om de verjaardag van Paul Kruijssen te vieren.

Niet te laat gemaakt uiteraard, want de puinduinen lonken!

 

Penselen en reining

De donderdag is rustig verlopen: ’s ochtends bij Goedman een penseel gekocht van goede kwaliteit – wat is dat duur zeg, een beetje flinke top-penseel van marterhaar, Da Vinci bijvoorbeeld, kost pakweg twintig, dertig euro. Ik heb maar een ‘sub-toppertje’ genomen. Penselen heb ik inmiddels genoeg, alleen had ik geen goede voor fijnere afwerkingen, vandaar.

Daarna even geschilderd, vervolgens een klein uurtje fitness.

’s Middags had ik een interview met Regina van OCW over haar hobby, western-riding en reining. Zoals zoveel meisjes begon ze vroeger met dressuur, op latere leeftijd ‘bekeerde’ zij zich. Voor mij is die reining een volslagen onontgonnen gebied, al heb ik tijdens de Haagse Paardendagen weleens een demonstratie gezien. Het ging razendsnel, je zag paarden van het ene op het andere moment een draai van 180 graden maken, of na zo’n lange, vlakke sprint abrupt afremmen met hun achterbenen terwijl de voorbenen nog even doorhollen. Dat geeft zo’n ‘sliding’-achtig effect, en op zandig terrein doet dat heel wat stof opwaaien. Met je hakken in het zand. Letterlijk.

Het zijn speciale paarden, Quarterhorses genaamd, klein van stuk en compact van bouw. Echt van die cowboypaarden die gebruikt worden om vee bij elkaar te drijven.

Wie geïnteresseerd is geraakt, bezoeke deze site: Whoa (een kreet die veel wordt geslaakt bij reining), of deze. Er zijn nog veel meer sites, maar op de hierboven aangegevene staan vast de nodige links.

Vandaag (vrijdag) niets bijzonders te melden. Gewoon een dag waar veel content voor de nieuwe website (nog niet online) van het Commissariaat is ingevoerd. En nu gaan we het weekend in. Morgenochtend eerst een kort ‘los-loopje’, gevolgd door een wandeling in Zoetermeer en omgeving, zondag de puinduinrun.

De terugkeer van de snelle dames

Acht maal vier minuten. Wat je noemt een pittig programma. Maar het ging prima woensdagavond. Dat hebben jullie lang niet gehoord, dat het prima ging met mij, maar zo was het wel. Na het gebruikelijke inlopen en de oefeningen, gingen we voor de eerste vier minuten. Ik liep al meteen bij het voorste groepje, zonder veel inspanning. En zo ging het gedurende de hele training door. Trainer Bert moest mij zelfs een keer afremmen, terwijl ik op dat moment niet overdreven hard liep naar mijn gevoel. Toch inderdaad beter om nog meer in te houden. De achtste keer besloot ik rustiger-aan te doen en ging bewust achterin hangen. Gek genoeg, was dat de zwaarste keer.

Beeld van een eerdere editie van de Puinduinrun

Ik had dus mijn dag (volle maan?! Of speelt het feit dat ik iets ben afgevallen een rol? Of de zware trainingssessie afgelopen zaterdag in de puinduinen?). Nu maar niet overmoedig worden en mijn rust nemen, want zondag zal het zwaar genoeg worden in de puinduinen…

En na de loop was het weer gezellig in de kantine. Het wordt een eentonig verhaal, ik weet het, maar het werd extra gezellig omdat Marjolein en Helmie er weer waren. Helmie, met gekleurde wangen van de Australische zon, is net teruggekeerd uit Australië en liep meteen weer lekker mee met haar groep, jet-lag of niet. Als souvenirtje kreeg ik van haar een gestileerd houten kangoeroetje om op de ijskast te plakken. Leuk! Waarschijnlijk een stukje huisvlijt van de aboriginals.

Een van Helmies trainingsmaatjes down under

Marjolein deed een extra training want ze zal waarschijnlijk gaan proberen om haar titel als eerste dame van de puinduinrun aanstaande zondag te prolongeren. Of dat gaat lukken, hangt af van het damesveld, maar ik schat haar kansen hoog in.

Nog zo’n snelle dame van Haag Atletiek, Angeline, hielp achter de bar. Mij viel onmiddellijk haar jurk op, niet alleen door de mooi ontworpen kraag maar vooral door de bijzondere, soepel vallende stof van een uitzonderlijk fraaie kleur blauw. Het bleek dat zij zelfstandig mode-ontwerpster is en heel aparte kleding ontwerpt. Mooi en stijlvol, maar niet bepaald voor de smalle beurs.

Aan deze geslaagde woensdagavond ging een werkzame dag vooraf, die tussen de middag werd onderbroken door een bezoekje aan het centrum van Hilversum. Daar nog een broek en een hip overhemd gekocht. Dit om even in de modesfeer te blijven…

Volle maans-loop

Gisteren en vandaag waren gewone werkdagen. Maandagavond had ik geen fut om te trainen, bovendien kwam de regen bij bakken uit de hemel. Ik vind regen niet erg als je eenmaal loopt, maar als je nog moet beginnen, liever niet.

Wel gek, ‘vroegâh’ kon het weer mij niet ruig en slecht genoeg zijn: ijs, regen, sneeuw, storm, prima. Ik zag het als een uitdaging, een strijd tegen de elementen. Misschien komt dat wel weer, het lopen gaat ook weer beter, voor mijn gevoel tenminste.

Vanavond heb ik een solo-training gedaan. Ruim een uur gelopen, bijna zeventig minuten. Morgen weer de ‘officiële’ clubtraining! De route ging over de Laan van Meerdervoort, langs Meer en Bosch richting Puinduinen, waar ik nog een paar steile trappen heb ‘genomen’. Daarna weer terug naar huis. Het was prachtig weer, tikje fris maar windstil. De maan stond vol aan de hemel, ofschoon onze naastbijgelegen planeet grotendeels aan het zicht onttrokken werd door een donkere wolk. Later op de avond was ook die wolk verdwenen en scheen de maan volop. Of weerscheen moet ik eigenlijk zeggen want de maan schijnt zelf niet.

Er is veel bijgeloof rond de volle maan, maar ook feitelijk is een invloed merkbaar. Mijn stiefvader was vroeger uiterst humeurig als het volle maan was, je kon hem dan maar beter ontwijken. Ook kinderen en ‘maan-gevoelige’ mensen kunnen een dag voor en tijdens volle maan erg druk of onrustig zijn, net zoals vlak voor een storm. Dieren reageren ook op de volle maan. Het beeld van wolven die huilen naar de volle maan is bekend. Ook onze honden, verre familie immers, zijn soms onrustiger dan anders.

In de Wikipedia worden voorbeelden gegeven van hoe de volle maan tot de verbeelding spreekt. Neem de weerwolf: in de mythologie is dat een mens die bij volle maan de gedaante van een wolf aan kan nemen. Dr. Jekyll and Mr. Hyde, zoiets.

Er doen ook volksverhalen de ronde waarbij de tot de verbeelding sprekende volle maan wordt gecombineerd met bijvoorbeeld witte wieven. Verder zouden diverse kruiden die gebruikt worden in – bijvoorbeeld – de homeopathie, het beste bij volle maan geplukt kunnen worden om maximale werkzaamheid te verkrijgen.

Nee, een echt gezellig dier is de weerwolf niet

Eens kijken of de volle maan invloed heeft op mijn droomleven straks…

Randgroepouderen maken Gouda onveilig

Evenals vorig jaar, was het Winterbierfestival weer een geslaagd evenement. Frank Inklaar, in het dagelijks leven astronoom en ICT’er, had wederom een groep Haag-leden bereid gevonden om deze zondagmiddag op te offeren om zich te wijden aan de schone kunst van het bierproeven.

De hal van Den Haag CS was het verzamelpunt. Aanvankelijk was het idee om vóór het evenement te gaan wandelen – Marjolein wilde kilometers maken voor haar voorgenomen wandel-wintervakantie in de bergen – maar de weersvoorspelling was te onzeker, dus dat ging niet door. Iedereen was rond 14.00 uur present, even later zaten we in de trein naar Gouda.

De school waar het allemaal plaats vond, het Welland College, is ongeveer vijf minuten lopen van het station. Na binnenkomst betaal je vijf euro entree inclusief twee euro borg voor een glas dat je na betaling krijgt, plus plastic munten a raison van twee euro per biertje. Daarna ga je langs de diverse tafeltjes om in ruil voor een munt het glas te laten vullen.

De biertjes waren de moeite van het proeven méér dan waard! Om een paar te noemen: Christoffel Winters Bokbier, Delftse Kuyte, Oijen bier, Texelse Ondeugd en ga zo nog maar even door. Kostelijke drankjes met al naar gelang het type een vleugje zoet en een kruidige danwel bloemige smaak. Wel biertjes die stuk voor stuk een AH-erlebnis opleverden maar niet bij de grootste kruidenier van ons land in de schappen staat. Ook niet bij de ALDI en C1000 trouwens. Waar dan wel? Bij de speciaalzaken op dat gebied, in elke stad of dorp zal dat weer anders zijn.

En zo ben je de hele middag bezig met bier proeven en het eten van snacks en crackertjes om een bodempje voor het geestrijke vocht te leggen. En naarmate de tijd voortschreed, werd het steeds gezelliger…

De heer Van Oyen proeft van het Oijen-bier

Rond 17.00 uur verlieten wij gezamenlijk het pand en keerden wij terug naar Den Haag. In de trein gedroeg het gezelschap zich opvallend luidruchtig, bepaald niet met de waardigheid die mensen van ‘un certain age’ past. Maar voor deze ene keer konden wij er niet helemaal mee zitten…

Werk in uitvoering

Man at work…

Maar vandaag even niet. Vanavond een update van het winterbierfestival. En nu maar hopen dat de camera het doet, want de batterijenoplader doet het niet meer….