Aanloop in dubbel opzicht

Leuke site, looptijden.nl, dat wel, maar het is nog wel een hele klus om alle tijden van de afgelopen vier jaren in te voeren. Wel leuk werk overigens, je komt op blogs waarvan je denkt: is het al zó lang, of juist zó kort geleden? En foto’s die je verloren had gewaand na de zoveelste harde schijf-crash zie je ook weer terug.

Nog leuker dan looptijden invoeren is zelf lopen. De afgelopen dagen is daar in zoverre iets over te melden dat ik vrijdag tussen de middag een half uur door Hilversums dreven heb gelopen, inclusief een stuk heksenwei, natuurreservaat en Mediapark. Ik zou met collega Siebrand gaan maar hij was zijn spullen vergeten. Dan maar alleen.

Vanmorgen heb ik een stukje meegelopen met de groep, die ditmaal uit slechts vier mannen en een dame bestond. Ik liep van huis naar de baan, vanwaar wij gezamenlijk naar Meer en Bosch gingen. Daar deden wij wat oefeningen, even ‘dribbelen’ en vervolgens een stukje met versnellingen door het bos. De versnellingen heb ik niet meegemaakt, want ik liep al naar huis. Een uurtje, net genoeg want morgen is de jaarlijke Duinstrandloop, een prestatieloop van onze club met cross-achtige elementen (stevige klimmetjes en een  stuk strand over het mulste gedeelte). Het is maar 8,5 kilometer, maar toch.

De rest van de dag ben ik bezig geweest met het winterklaar maken van de tuin. Althans, ik heb een beginnetje gemaakt. Alle bladafval – en geloof mij, dat is véél – in zo’n grote zak gestopt en vervolgens in de container. Ook heb ik bij het tuincentrum wat ‘winterbloeiers’ gekocht, Erica en Helleborus. De resterende tijd ging grotendeels op aan boodschappen doen en kokerellen. Ik krijg schoonfamiliebezoek en er wordt Italiaans gekookt. Zal mij benieuwen, als het een succes wordt zal ik de recepten ‘publiceren’.

Aanloop in dubbel opzicht

Leuke site, looptijden.nl, dat wel, maar het is nog wel een hele klus om alle tijden van de afgelopen vier jaren in te voeren. Wel leuk werk overigens, je komt op blogs waarvan je denkt: is het al zó lang, of juist zó kort geleden? En foto’s die je verloren had gewaand na de zoveelste harde schijf-crash zie je ook weer terug.

Nog leuker dan looptijden invoeren is zelf lopen. De afgelopen dagen is daar in zoverre iets over te melden dat ik vrijdag tussen de middag een half uur door Hilversums dreven heb gelopen, inclusief een stuk heksenwei, natuurreservaat en Mediapark. Ik zou met collega Siebrand gaan maar hij was zijn spullen vergeten. Dan maar alleen.

Vanmorgen heb ik een stukje meegelopen met de groep, die ditmaal uit slechts vier mannen en een dame bestond. Ik liep van huis naar de baan, vanwaar wij gezamenlijk naar Meer en Bosch gingen. Daar deden wij wat oefeningen, even ‘dribbelen’ en vervolgens een stukje met versnellingen door het bos. De versnellingen heb ik niet meegemaakt, want ik liep al naar huis. Een uurtje, net genoeg want morgen is de jaarlijke Duinstrandloop, een prestatieloop van onze club met cross-achtige elementen (stevige klimmetjes en een  stuk strand over het mulste gedeelte). Het is maar 8,5 kilometer, maar toch.

De rest van de dag ben ik bezig geweest met het winterklaar maken van de tuin. Althans, ik heb een beginnetje gemaakt. Alle bladafval – en geloof mij, dat is véél – in zo’n grote zak gestopt en vervolgens in de container. Ook heb ik bij het tuincentrum wat ‘winterbloeiers’ gekocht, Erica en Helleborus. De resterende tijd ging grotendeels op aan boodschappen doen en kokerellen. Ik krijg schoonfamiliebezoek en er wordt Italiaans gekookt. Zal mij benieuwen, als het een succes wordt zal ik de recepten ‘publiceren’.

Het is zuur…

Het afgelopen weekend is in relatieve rust verlopen. Na de lange duurloop op zaterdag, is er zondag niet gelopen. Wel gekookt, zoals ik eerder aangaf werd dat Elzasser Zuurkool. Dit op verzoek van mijn vrouw. We hebben dit al heel lang niet gegeten. Het recept zal ik straks geven, meer omdat dit nog niet bij mijn recepten staat.

Maar hoe ging het gisteravond, op maandag? In ieder geval was ik laat thuis. Reden: een draadbreuk bij Woerden, waardoor er geen treinverkeer mogelijk was tussen Utrecht en Den Haag. Een werkelijk tot de nok toe met reizigers afgeladen trein vertrok tenslotte van Utrecht via Amsterdam Bijlmer e.d. naar Schiphol, waarna een overstap in een al even bomvolle trein naar Den Haag HS volgde. En toen nog met de tram naar huis, lijn 17 en een overstap op RandstadRail lijn 3. Al met al was ik vijf voor zeven thuis, en om zeven uur begon de training. Dat ging ik dus niet redden. Toch zo snel mogelijk in de sportkleding gehesen en dan maar voor mijzelf gelopen. Eigenlijk kwam dat wel zo goed uit want direct na de training had ik redactievergadering voor het clubblad. Maar toch liep ik ‘mijn’ groep tegen het lijf, en nog wel vlak bij de Laan van Poot. Het was inmiddels tien over zeven. Toch maar een stuk meegelopen, oefeningen gedaan en een klein deel van de training volbracht. Al na een kwartier ging ik rechtsomkeert, samen met Pierre die ook niet teveel wilde lopen omdat dit niet in zijn drukke intensieve trainingsschema paste.

Al met al amper een uur gelopen. Thuis meteen onder de douche en ‘naar de club’ voor de redactievergadering. Inclusief de nazit met voorzitter Ruud, Arne en Wim K., werd het toch nog vrij laat. Maar er zijn weer genoeg ideeën voor een redelijk gevuld clubblad.

Choucroute Alsacienne

En nu het recept voor de Elzasser Zuurkool.

Ingredienten

700 tot 1000 gr. zuurkool

200 gr. zuurkoolspek en/of casselerrib

4 plakken ontbijtspek

1 rookworst (350 gr.)

10 geplette jeneverbessen

50 gr. reuzel of varkensvet

2 blaadjes laurier

2 à 3 kruidnagels

1 theelepeltje kummel- of karwijzaadjes

2 knoflooktenen

1 ui, in plakken gesneden

1/2 fles witte wijn (Riesling)

vers gemalen peper

Bereiding
Op de bodem van een braadpan de reuzel of het spekvet uitbakken, de uiringen bijvoegen en af en toe roerend laten bruinen. Daarop komt de helft van de – gewassen en vervolgens goed uitgeknepen – zuurkool. Daarop leggen wij de plakjes ontbijtspek, het stuk zuurkoolspek en/of de casselerrib, jeneverbessen, de peper, het laurierblad, kruidnageltjes, kummel en de knoflooktenen, daarna de rest van de zuurkool. Giet de wijn erbij, doe een deksel op de pan en laat alles ruim twee tot zes(!) uur op een laag vuur stoven. Het kan ook in de oven op 150 graden, en dan eveneens minstens twee uur, maximaal zes uur. Daarna de rookworst 10 min. in heet water wellen, goed verwarmen, in plakken snijden en als versiering met wat peterselie over de schotel draperen. Serveren met gesmolten boter en gekookte aardappelen.

En uiteraard een goed glas koele frisse Riesling erbij!

Saucony en Saus zo wel

Gisteren maar weer eens een relax-dagje gehouden. Wel was ik weer èrg vroeg uit de veren, zodat ik in alle vroegte een klein half uurtje heb uitgelopen. Vanmorgen weer vroeg naast mijn bed – om half vijf – en weer vroeg op pad om mijn nieuwe schoenen in te lopen. Nieuwe schoenen? Ja, wedstrijdschoenen want die waar ik nu op loop zijn inmiddels bijna twee jaar oud en beginnen flink te slijten. Daarover straks meer.

Vanmorgen was ik, als enige mens op aarde leek het wel, in de grootste openlucht-volière van West-Europa (denk ik dan maar), Meer en Bosch. Zo in de ochtendschemer wordt je daar letterlijk ondergedompeld in een zee van vogelzang: van alle kanten hoor je merels, zanglijsters, koolmeesjes, roodborstjes, tjif-tjafs (zie afbeelding) en zelfs de bosuil liet zich niet onbetuigd. Soms zie je hier vossen lopen, maar vanmorgen niet. Ik heb het hardlopen daar dan ook afgewisseld met wandelen om de natuurgeluiden goed in mij op te nemen.

Maar terug naar gisteren. Zoals gezegd was het een ontspannen dagje met luieren in de tuin. Wel ben ik die ochtend naar het centrum gefietst om Run2Day met een bezoekje te vereren. Nog steeds had ik mijn cadeaubon die ik voor mijn verjaardag van Haag-vrienden kreeg niet verzilverd. Dat ging nu wel gebeuren.

Ik werd geholpen door Sanne Broeksma, de snelste loopster van de regio. Zij is pas 23 jaar maar heeft haar eerste sporen op hardloopgebied al verdiend. Ik had mijn oog op twee types wedstrijdschoenen laten vallen, de Nike Lunar Racer en de Saucony Type A2. Al eerder was ik namelijk bij Run2Day geweest en heb beide schoenen aan de voeten gehad, ik mocht er ook een stukje buiten op lopen. Toen al voelde de Saucony’s iets beter aan, maar nu bleek dat de Lunars een maatje te klein waren – het was net te doen – was de keus snel gemaakt.

Ziezo, ik kan weer even vooruit, ik hoop ook letterlijk!

Poulet Saucowel!

En dan nu een recept dat ditmaal niet van internet is gehaald maar ik gisteren zelf in elkaar heb geflanst. Héél origineel is het nu ook weer niet, het is een variant op Coq Au Vin, maar deze versie is wel sneller bereid en erg lekker.

Ingrediënten (voor 2 personen):

200 à 300 gram kipfilet – 1 halve ui of sjalotje – 1 in stukjes gesneden flinke peen, in niet te dikke plakjes gesneden- 2 teentjes knoflook- 75 gram kleine champignons (grotere in de helft of vierendelen)- 2 dl rode wijn- Kruiderijen: peper, zout, wat tijm (liefst vers) en een laurierblaadje (eventueel)- boter.

Hak de kipfilet in stukjes van ca. 2 cm, wat peper en zout erover en bak dit aan in een braadpan waarin we wat boter heet hebben laten worden. Bak de kip om en om (een paar minuten) en haal de stukjes er uit.Ui en wortelplakjes in dezelfde pan doen en al roerende aanbraden. Rode wijn er bij en al roerend even aan de kook brengen, draai daarna het vuur lager. Eventueel nog wat kippenbouillon erbij doen (1/2 dl). Vervolgens gaat de kip er weer bij en de geperste knoflooktenen, peper en zout, tijm en het laurierblaadje. Even zachtjes laten pruttelen. Dan de champignons kort aanbakken in een weinig boter en ook die aan het geheel toevoegen. Alles door elkaar roeren, deksel op de pan en minstens 20 minuten op een pitje laten sudderen of de pan met het deksel 20 minuten in een reeds voorverwarmde oven zetten, op ca. 175 graden.Daarna de pan uit de oven of van het vuur. Het vocht uit de pan binden met een mengsel van gesmolten boter en bloem. Dat laatste hebben we gedaan door in een ander pannetje een klont(je) boter te laten smelten, daar een eetlepel bloem aan toe te voegen en door elkaar te roeren terwijl het op het vuur staat. Hier steeds al roerend wat van het wijnvocht uit de pan aan toevoegen zodat er een wat gebonden saus ontstaat. Opdienen met verse peterselie eroverheen gestrooid.

Er kan rijst bij, pasta of aardappelen (krieltjes, puree of gewoon gekookt), maar zelf geven we er de voorkeur aan om het echt ‘Frans’ te houden, dus de saus wordt gedept met vers knappend stokbrood.Als garnituur erbij òf vooraf: een salade met o.a. komkommer, tomaat en een vinaigrettesaus. Achteraf sluiten we geheel in Franse stijl af met stokbrood en Franse kazen (zelf vind ik Roquefort erg lekker).Hier hoort natuurlijk absoluut een goede Franse wijn bij! Gisteren hadden we bovenstaande merlot erbij van Albert Heijn, is ons goed bevallen maar er zijn wel meer goede wijnen.

Op de Italiaanse (Du)Tour…

Bijna iedereen die vijftig jaar of ouder is weet het antwoord op de vraag: "Waar was jij toen Kennedy werd vermoord?" En ook de jongere generatie: "Wat deed je toen er een aanslag op de Twin Towers werd gepleegd?" Misschien gaat woensdag 5 november 2008 ook wel als zo’n dag de geschiedenis in. Een historische dag, misschien zelfs een wat hysterische dag, zij het in positieve zin. Maar al snel komen de relativerende geluiden: "Kan Obama de hooggespannen verwachtingen waar maken?" Hij moet natuurlijk flink gaan puinruimen en het economische tijd zit op zijn zachtst gezegd niet mee.

Maar hoe dan ook, het dagelijks leven gaat gewoon door, zo ook de woensdagavondtraining.

Ditmaal stond een niet te zware tempotraining op het programma, volgens het schema: 1-2-3-2-1 minuten, en dat tweemaal. Niet overdreven snel, in 15 km tempo, met 1 minuut tussen de tempo’s en 10 minuten rust tussen de series. Met inlopen, oefeningen, wat loopscholing en uitlopen meegerekend werd dat al snel 75 minuten onderweg. De groep was vrij groot ditmaal en weer onder aanvoering van een enthousiaste Henk die aan zijn Terschellingse avontuur een verkoudheid heeft overgehouden. Maandag kon hij nauwelijks praten maar nu ging het wel weer. Het was een prettige training. Het is nu echt de hele training door pikkedonker dus voorlopig wordt er ‘s avonds niet meer de duinen ingegaan. Wel de verlichte gedeelten van Park Kijkduin, het gebied rondom de Puinduinen en Ockenburg. Wij waren niet de enige groep voor wie dit momenteel favoriete trainingsplekken zijn, we kwamen bijna heel Haag Atletiek tegen…

Na afloop, tijdens de nazit in het clubhuis, kwam het gesprek op koken. Arne Dutour is kok en op de vraag wat een favoriet gerecht van hem is brandde hij als een ware Pierre Wind los. Het is dat ik net een broodje haring achter de kiezen had, anders had ik nog trek gekregen. "Moet ik onthouden" dacht ik nog. En wat is een betere manier dan om het op te schrijven. Daar gebruik ik het weblog dan maar voor, dan hebben we er allemaal nog iets aan.

Men neme een portie tagliatelli en kookt dit in water met zout (niet te weinig, het water moet zoutig, als zeewater proeven) ‘en dente’, dus bijna gaar. Laat je pasta uitlekken in een vergiet of keukenzeef.

Vervolgens snij je verse basilicum (twee potjes!), twee flinke en vooral verse knoflooktenen en twee rode spaanse pepers van goede kwaliteit klein (uiteraard wel de witte pitjes verwijderen).

In een pan (wokpan of grote koekepan) doe je flink wat goede olijfolie (extra vergine) en laat dat warm worden. Niet té heet. Arne raadt aan niet te zuinig te zijn met de olijfolie, een half kopje mag. Daar doe je vervolgens de knoflook en spaanse pepers bij en roerbakt dat geheel even om en om. Dan de pasta erbij en warm laten worden met de basilicum, steeds voorzichtig om en om roeren.

Tot slot rasp je een stuk echt Italiaanse harde kaas (parmezaan of, nog beter: Pecorino) over dat geheel heen.

Je zou het nu al goed kunnen eten. Echter er is geen vlees bij het gerecht. Voor wie dat wil raadt Arne aan om kalfsvlees- of kipfilet te nemen en dit om en om te bakken, te zouten en te peperen, vervolgens te besprenkelen met een flinke scheut balsamico en dan nog één keer om en om bakken. Het nu enigszins zuur geworden vlees leg je bovenop de pasta.

Eet smakelijk! Lekker met een volle (bv. een goede chileense) wijn erbij.

Geen Monster-lijke tocht

Graag had ik jullie laten delen in de heroïsche strandslag van mijn medelopers en mijzelf. Immers, vandaag was de grote dag van de Olsthoorn Halve Marathon in Monster, de zwaarste halve marathon van ons land. Ofschoon niet topfit, wilde ik toch meedoen. Desnoods héél langzaam, op mijn gemakkie.

Echter: ik werd gered door de bel in de vorm van een e-mailtje van Mike. Hij had op een site gelezen dat de halve marathon niet doorging. Nu had Marjolein juist een gratis startbewijs voor mij en dat zou ik gaan ophalen, maar dat hoefde niet meer. Toch maar even langsgegaan om te zeggen dat het feest niet doorging.

Maar wat nu? Eigenlijk was het best een saai dagje. Ook weleens lekker, niets te hoeven of te moeten. Zelfs niet recreëren. Schilderen misschien? Dat had gekund, maar dat heb ik niet gedaan. Nauwelijks tenminste, ik heb wel een schilderij ‘af’ gemaakt door er wat kleur aan toe te voegen.

Uiteindelijk was mijn enige actie van enig belang boodschappen doen bij de grootste kruidenier, voor de Elzasser Zuurkool. Hoe je het bereidt zal ik binnenkort beschrijven, want het is alweer lang geleden dat ik een recept op mijn weblog plaatste.

Helaas is mijn camera niet teruggevonden. Ik kreeg vandaag een mailtje met deze boodschap. Mijn goede oude getrouwe Canon Powershot A85 is slachtoffer geworden van menselijke ondeugden: achteloosheid van mijn kant, diefachtigheid van de nieuwe eigenaar. Want dat-ie door iemand is ‘meegenomen’ lijkt mij wel duidelijk.

Maar ja, een fanatieke weblogger als ik ben kan niet zonder camera, dus vanmiddag ben ik langs de Mediamarkt gegaan en heb een waardige opvolger aangeschaft: de Canon Powershot A570 IS. Batterijen erbij, SanDisk memory card, tasje. En nu maar afwachten of de foto’s de relatief goede kwaliteit van die van zijn voorganger kan evenaren, misschien zelfs overtreffen.

Morgen ga ik waarschijnlijk in Delft lopen, de Kopjesloop. Dit ter compensatie van de gemiste halve marathon. Achteraf  las ik dat de lopen toch doorgingen, zij het niet op het strand en de halve marathon was ingekort tot 17 kilometer. Maar ja, toen had ik mij al op andere zaken ingesteld.

ATB-held op sokken

Vanmorgen is het er dan toch – eindelijk! – van gekomen: mijn ATB-tocht door het ruige onherbergzame Westduin- en Ockenburgh-gebied 😀. Een uurtje slechts, niet echt een serieuze training (ben ik trouwens al veel te laat voor), maar toch was het wel goed om even ‘het gevoel’ te krijgen. Zo leerde ik dat angst om door kuilen, over takken en door mul zand te fietsen nergens voor nodig is, met zo’n mountainbike rijdt je overal overheen.

Wel ben ik een enorme ‘held op sokken’ als het om steile afdalinkjes gaat, volgens mij ziet men mij zaterdag met grote regelmaat naast mijn fiets lopen, of met de fiets op de schouder. De gedachte dat ik niet de enige zal zijn, is een troostrijke.

Maar daarmee was het fietsen niet afgelopen. ’s Middags ging ik weer eens op bezoek bij mijn vader, op de fiets. Geen ATB ditmaal, maar een van de ‘oude beestjes’ die ik onder andere gebruik als ik boodschappen ga doen.

Met mijn vader is het nog steeds koek en ei. Hij liet nog een héél oud foto-album zien met foto’s uit zijn jeugd en uit de jeugd van zijn moeder. Schitterend, er zaten foto’s bij uit 1880!Ook zaten er foto’s bij van zijn vader die hij echter nooit heeft gekend (vroeg overleden). Een markante man, die zangleraar aan het Amsterdams Conservatorium was en zelfs Koningin Wilhelmina zangles heeft gegeven.

Ik bood aan om de foto’s te scannen, maar hij wilde het album eerst goed nalopen om, waar nodig, de foto’s goed vast te plakken. Een andere keer dan maar. Ik begrijp zijn voorzichtigheid, want alhoewel mijn vader volstrekt niet hecht aan materiële zaken, is dit toch wel een kleinood.

Schoolreunie

Over vroeger gesproken… Ik schreef al eerder dat ik samen met oud-schoolgenoten Rob Poerbo di Poero en Hans Houwert bezig was een reunie van de middelbare school te organiseren. De datum is nu ook bekend, dat wordt 23 mei 2008. De reunie van leerlingen die van 1960 tot 1965 op deze school, het Haags Genootschap, hebben gezeten, vindt in de school zelf plaats, in de Antonie Duyckstraat. Mijn eerste afspraak voor het volgende jaar is gemaakt… Later meer hierover!

Tot slot weer eens een recept! Ik heb het vanavond bereid. Het is een ‘snel-klaar’ recept maar erg lekker. Ideale kost ook voor duursporters, al was het maar vanwege de pasta en de spinazie… (denk maar aan Popeye).

Ingrediënten (voor 2 personen)

250 gram penne
1 kipfilet in blokjes
1 à 2 tenen knoflook, uit de knijper of fijn gehakt
4 el pijnboompitten, geroosterd
1 zak of pak diepvries spinazieblaadjes (ca. 350 gram)
flinke scheut kippebouillon
1 klein pakje boursin

Bereiding

Kook de penne volgens de gebruiksaanwijzing beetgaar (ca. 8 minuten). Bak de stukjes kipfilet in wat (olijf)olie goudbruin, voeg dan de knoflook toe met de spinazie, even bakken, af en toe roeren tot de spinazie zacht is. Voeg daarna de pasta en de boursin toe en de scheut kippebouillon om het makkelijker te mengen. Goed door elkaar scheppen. De pijnboompitten even roosteren (kan door in een hete koekepan om en om te schudden) en toevoegen.

Op smaak brengen met peper en zout indien nodig.

Lopen voor en na de Salade Nicoise

Zaterdagmorgen heb ik een deel van de training gevolgd, het was een duurloop in 1 à 2 tempo, deels door de duinen inclusief klimmetjes, deels vlak. Participerende lopers waren ditmaal: Ton en Helmie (de trainers), André, Mike en Rutger en van andere groepen onder anderen Marvin, Roel Been en de snelle veterane (60 plus) Jeanette Weeber. De laatste woont in Spanje en was even over.

Kortom niet de allertraagste lopers, gemiddeld genomen. Zelf had ik al twintig minuten gelopen toen ik mij bij de Laan van Poot bij de groep voegde. Maar omdat ik toch weer aan de Kerkpolderloop wilde meedoen zondag, leek het mij raadzaam om niet al té veel te doen. Dus aan het eind van de boulevard nam ik afscheid van de groep, waarvan een deel voor 90 minuten netto, een ander deel (Mike, Helmie en Rutger) voor twee uur gingen.

Bij thuiskomst bleek ik al met al ook één uur en veertig minuten te hebben gelopen, maar steeds in een relatief rustig duurlooptempo. Ik ben in redelijk goede vorm, deels door regelmatig trainen, deels omdat ik wat afgevallen ben. Dat mag ook wel: volgend weekend gaan we ‘en petit comité’ naar Vlieland om daar de halve marathon te lopen.

’s Middags zijn wij toch weer naar het strand gegaan (zeker wat het weer betreft was het een fantastische vakantieweek), maar zelf ben ik niet zo heel lang gebleven. Bij de grootste kruidenier van ons land ging ik de boodschappen inslaan voor een zomers, calorie-arm maar toch voedzaam maal.

Recept? Dat had ik al eerder gegeven, wie wil kan in de linkerkolom op het kopje ‘Archieven’ klikken en vervolgens surfen naar juli 2004 (18 juli). Twee jaar geleden alweer!

De foto hierboven is niet van briljante kwaliteit, want met de GSM gemaakt (mijn digicam heeft de laatste tijd helaas wat kuren). De salade zelf was echter prima! Als extra slasaus een zelfgemaakte vinaigrette (3 delen olijfolie op 1 deel wijnazijn en een snuif(je) oregano mogen daarbij zeker niet ontbreken, verder zout, peper, theelepeltje suiker en eventueel wat dijon-mosterd). En als begeleidende wijn een provencaalse rosé, in ons geval werd dat een Chateau la Gordonne.

Kerkpolderloop

En dan was er weer de Kerkpolderloop, die gezellige 5 kilometer prestatieloop die elke zondagochtend in Delft wordt gehouden. Voor mij was deze de derde op rij. En mogelijk de laatste, want volgende week is daar de Stortemelk halve marathon van Vlieland, de week daarop (12 augustus) de Bradelierloop en daarna (19 augustus) de Beach Challenge. Die Kerkpolderlopen zijn tot eind augustus, mogelijk ben ik eind augustus in Brussel voor een halve marathon maar dat is nog niet zeker.

Het was de loop van de webloggers: zo was Hans Verbeek weer van de partij, Gert Jan uit Vlaardingen, Bert Gerritsma en ikzelf. Verdere onder anderen Paul Wobbe en Arie Develing.

Het liep al tegen tienen toen ik Hans V. vanuit de verte aan zag komen lopen, ik herkende hem aan zijn loopstijl, heel rechtop. Hij zei dat hij nog niet erg veel had getraind in de vakantie, maar met de kuit ging het een stuk beter. Bert had ik al eerder gezien, we hadden zojuist even ingelopen. En medelogger Gert Jan kende ik helemaal niet, hij had Hans via zijn weblog laten weten dat hij mee zou doen. Na de loop maakten we kennis.

Hoe ging het? Het ging eigenlijk best wel goed. Al meteen bij de start merkte ik dat ik goed ‘in de benen’ zat, en dat bleef vijf kilometer achter elkaar zo. Dit ondanks de – relatief – lange duurloop van gisteren en de brandende zon, want het was nog steeds erg warm. Uiteindelijk finishde ik in 21’40’’, een volle minuut sneller dan de vorige week. Van genoemde personen moest ik alleen Bert voor mij dulden, hetgeen uiteraard geen verbazing hoeft te wekken. Het gaat er in elk geval weer een beetje op lijken. Thuisgekomen, ben ik op de weegschaal gaan staan: 75.8 kilo, dus de afgelopen week weer een kilootje kwijt geraakt. Dat scheelt weer.

Running Men: slank als asperges

Te laat was ik voor de training. Of eigenlijk, net iets te laat. Ik ging al lopend van huis naar de baan, waar ik om 19.10 uur arriveerde. Alle groepen waren al vertrokken. Maar nee, toch niet: enkele lopers – waaronder Hans Simonis, Henk Kop, ‘mooie’ Marvin en twee jonge sterke lopers (hun namen willen mij even niet te binnen schieten) – zag ik verderop wat inlopen, op en rondom de baan. Ik had mij net voorgenomen om een beetje ‘voor mijzelf’ te gaan lopen, maar Marvin vroeg of ik meeging. Zo gezegd, zo gedaan. Trainer Hans had een korte, maar aardige en redelijk pittige training op het programma staan, waarbij het accent op looptechniek kwam te liggen. Knieheffen, korte versnellingen waarbij we goed met onze armen moesten zwaaien, acht keer tweehonderdjes snel met tussendoor telkens vierhonderd meter rustig, ontspannen uitlopen, de bal vijf keer boven het hoofd brengen (in vijf series), etcetera. En alles op de baan, wat ik zelf altijd fijne trainingen vind. Al met al hebben we amper een uurtje getraind, maar we voelden wel dat we iets gedaan hadden.

Aspergetijd
And now something completely different! Het is aspergetijd. Nou ja, bijna. Ze zijn al te koop, zag ik. Op internet zijn talrijke recepten te vinden, ik geef hierbij de meest traditionele, waarbij de smaak van de groente zelf het meest zuiver tot zijn recht komt.

Maar wat is het nu eigenlijk voor soort groente, die lange witte (maar ook violetkleurige en groene) stengels die nog het meest weghebben van een eh…..nou ja, je weet wel.De asperge (Asparagus officinalis L.) behoort tot de familie van de lelieachtigen, net als – bijvoorbeeld – de lelie en de prei. Het is een meerjarig gewas, dat doorgaans tien jaar op hetzelfde perceel blijft staan. Een bijzondere plant, niet alleen vanwege de vorm maar ook door groeiwijze, kleur, voedingswaarde, smaak en geneeskracht. Wat dat laatste betreft: de asperge is een medicijn bij leverstoornissen, onvoldoende nierfunctie, vermoeidheid, bloedarmoede, impotentie(!) en hartkloppingen. Ze is ook zeer geschikt voor diabetici. Het is vooral de stof asparagine die ‘t ‘m doet want deze bevordert nieuwe celvorming en bovendien is de groente een geweldige vochtafdrijver.

De asperge is al een zeer oude groentesoort. Oorspronkelijk kwam hij uit Azië, maar in de piramide van Sakkara (Egypte) zijn afbeeldingen van asperges gevonden van vijfduizend jaar voor Christus. De Grieken noemden de asperge asparagos wat zoveel betekent als: de ‘niet gezaaide’. In die tijd groeide de asperge in het wild en werd ook gebruikt voor medicinale doeleinden en het tooien van belangrijke dames. Via Italië en Frankrijk, waar de asperge vooral in kloostertuinen werd geteeld, vond de verspreiding plaats naar Noordwest-Europa. Steeds meer kreeg de asperge betekenis als culinaire groente.

In Nederland ligt de bakermat van de asperge meer dan een eeuw geleden achter de duinen van het Westland en het tegenwoordige bollengebied bij Rijnsburg en omgeving. Voor de Tweede Wereldoorlog breidde de teelt zich vooral uit naar Bergen op Zoom en omgeving. Na de wereldoorlog werd Zuidoost-Nederland hét asperge-centrum van Nederland. De condities waren er gunstig: er waren veel rulle zandgronden waar de asperge zich thuis voelt, er was een grote veiling en het Duitse Ruhrgebied, als grote afnemer, was in de directe nabijheid.

Wie nog meer wil weten over de asperge, ga dan naar de site van de Stichting Afzetbevordering Asperges.

Maar één recept kan er wel af. Of twee, liever gezegd. Het meest elementaire, ‘basic’ aspergegerecht dat ik ken bestaat, behalve uit de groente zelf, uit hardgekookte eieren, (been)ham en gesmolten boter met een vleugje nootmuskaat, en dat opdienen met gekookte aardappelen. En een goed glas witte wijn erbij, een mooie Moezel bijvoorbeeld, of een Spätlase. Eenvoudig dus, maar misschien juist daarom zo smakelijk en puur.

Ook het onderstaande recept is niet zo ingewikkeld, het is een variant op de hierbovengenoemde, meest basale vorm.

Ingediënten

1kilo witte asperges
1/8 liter slagroom
1 theelepel tomatenpuree
1 eetlepel citroensap
2 eetlepels verse peterselie fijngeknipt
20 gram roomboter
zout/ peper
150 gram beenham of achterham in reepjes gesneden
2 eieren

Bereiding
Schil de asperges voorzichtig met een dunschiller net onder de kop tot beneden. De houtachtige uiteinden (± 2 cm) eraf snijden. De asperges in een ruime pan met koud water en het zout en een theelepel suiker aan de kook brengen. zet het vuur laag en laat de asperges ± 8 á 10 minuten koken (hangt af van de dikte en kwaliteit). Laat ze in de gesloten pan nog een minuut of 10 staan om na te garen. Haal ze voorzichtig uit het vocht en laat ze op een schone theedoek even uitlekken.
Kook ondertussen de eieren hard. Pel deze en prak ze fijn. Maak nu de saus.

De saus
Doe de slagroom in een steelpannetje met wat zout en vers gemalen peper, tomatenpuree, citroensap en de fijngeknipte peterselie. Breng het al roerend aan de kook, laat het heel kort doorkoken. Voeg de boter toe en laat deze smelten. Pel de eieren en prak ze met een vork fijn. Verdeel de asperges over de borden . Strooi er de eieren kruim overheen en de hamreepjes. En verdeel de saus erover.
Lekker met gebakken of gekookte aardappelen.

Eet smakelijk!