Dalai Lama

Het is niet mijn gewoonte – en al helemaal niet mijn bedoeling – om in mijn weblog mee te liften op leuke stukjes van anderen, maar onderstaande column (althans een gedeelte daarvan) wil ik jullie niet onthouden. Het is van Luuk Koelman, wat mij betreft de geestigste columnist van de Metro, begin deze week in deze gratis krant geplaatst als reactie op de weigering van onze Minister President om de Dalai Lama te ontvangen.

….. De Dalai Lama, de goedlachse spiritueel leider van Tibet is in Nederland. Vandaaggeeft hij een lezing in de RAI en morgen bezoekt hij het Binnenhof opuitnodiging van de Tweede Kamer. Balkenende zal daar niet bij zijn.Onze premier wil de Dalai Lama onder geen beding ontmoeten. Eenpersoonlijk onderhoud zou – aldus de premier – een “onverantwoordrisico” inhouden voor de “goede betrekkingen” met China. Daarom zalalleen minister Verhagen hem kort te woord staan. Zo geeft het kabinetaan, de Dalai Lama niet als politiek leider te zien.

Ik hoop vurig dat de Dalai Lama morgen bij zijn bezoek aan hetBinnenhof heel brutaal het Torentje van Balkenende binnenloopt.Prachtig lijkt me dat. Want hoe houd je zo iemand tegen? Je kunt hemmoeilijk aan zijn rode gewaad over het Binnenhof trekken. Ik gok datVerhagen in paniek Balkenende belt. “Duiken Jan Peter! Die Lama komteraan!”
Wat moet dat een prachtig kat en muis spel opleveren, een blijspelwaardig. Waar is de premier van Nederland? Terwijl de Dalai Lama de enedeur in het Torentje opent, wordt de andere deur snel dichtgetrokken.Jan Peter onder zijn bureau. Jan Peter achter het gordijn. Jan Peterdie als een luiaard aan de kroonluchter hangt terwijl onder hem deNobelprijswinnaar voor de Vrede verbaasd om zich heen kijkt.

Uiteindelijk geeft de Dalai Lama het op. Zo redt Jan Peter dehandelsbetrekkingen met China. Gelukkig maar, want anders waren onzewinkels voor straf misschien wel een maand lang verstoken gebleven vangoedkope Chinese meuk. Je moet er toch niet aan denken.

Wacky Races…

De verkoudheid is er nog, maar toch voelde ik mij de hele dag fit. Zeker nadat ik vanmorgen bij het krieken van de dag een stukje ben gaan hardlopen. Heerlijk fris weer, zingende vogeltjes en later in de duinen een mooie rode opgaande zon. Ook nog een stukje op het strand gelopen. Dat ging vrij zwaar, het zand was minder hard dan het leek. Maar eenmaal thuis, had ik 40 minuten gelopen en dat is beter dan niets.

Thuisgekomen de dotterbloemen bij de vijver gefotografeerd. Ze komen ieder jaar op, het is nu zeker al het vijfde jaar. Zou ik geschikte oeverplanten moeten aanraden, dan horen deze er zeker bij. Een heel sprankelend beeld, al die hardgele bloemen bij elkaar…

Later in de ochtend zijn wij naar de notaris gegaan in verband met de omzetting van onze hypotheek. Even wat handtekeningen zetten, het voelt aan alsof je instemt met – alweer – een lange periode gevangenisstraf zonder dat je daar veel verweer tegen hebt. Nou ja, ik overdrijf een beetje maar toch….

’s Middags op kantoor toch nog een paar keer gehoest. Mijn collega zei dat mijn hoestje haar aan iets of iemand deed denken. Geloof het of niet, maar ik wist meteen wat zij bedoelde. Jaren geleden heb ik wekenlang last van mijn keel gehad nadat ik een paar keer achter elkaar een hondje uit een tekenfilm had geïmiteerd. Het was zo’n hondje dat vol leedvermaak en op een heel grappig-benauwde manier moest gniffelen wanneer zijn baasje – een grimmige brokkenpiloot annex autocoureur met foute snor – weer eens pech had bij een van zijn manoeuvres. Ik lag altijd in een deuk vanwege dat lachje.

Meteen wilde ik op Youtube een van die tekenfilmpjes downloaden. Maar ja, dat ging zomaar niet… Hoe heette dat hondje of zijn baas ook alweer? En wat was de titel van die filmpjes? Mij stond iets bij als ‘Knotsgekke kneuzenrally’, maar via google kon ik niets vinden. Uiteindelijk googelde ik op de woorden: ‘gniffelend hondje’ en ‘tekenfilm’. En prompt: op forum.fok.nl zocht ooit iemand hetzelfde filmpje met de volgende vraag: “Ik zoek de naam van een tekenfilm. In deze tekenfilm zat een hond in een zijspan. Deze hond lachte heel irritant en haalde, samen met zijn baas, allerlei streken uit. Volgen mij had hij ook een rode helm op. De hond en zijn baas waren bijfiguren in deze tekenfilm. Het is niet Dommel.Heeft iemand een idee?”

En inderdaad, iemand antwoordde dat de hond Muttley heette, zijn baasje Dick Dastardly en de filmpjes ‘Wacky Races’.

Hierbij zo’n filmpje. En voor wie het allemaal te lang is, kijk voor het ‘lachje’ waar ik zoveel keelklachten van kreeg onder meer op 2:10.

 

Mooiste basloopje ter wereld

Opeens zat-ie weer in mijn kop: het mooiste basloopje ter wereld. Nee, niet van Marcus Miller, en ook niet van Jaco Pastorius, Andy Summers of John Paul Jones.

Het mooiste basloopje ter wereld is van een vergeten grootheid: Hugh Hopper. Het staat op Soft Machine III, een klassieker uit het begin van de jaren zeventig. Nummer: Slightly all the time. Vorige week zette ik ‘m weer eens op, na al die jaren. Vandaar.

v.l.n.r.: Hugh Hopper, Robert Wyatt en Mike RatledgeThe Soft Machine was een van de meest intrigerende groepen uit die tijd, en de bekendste van de zogeheten Canterbury-scene. De ijle, fraai-ontroerende zang van drummer Robert Wyatt, het hectische keyboardgeraas van de immer gezonnebrilde Mike Ratledge, de repeterende basloopjes van die introverte leptosoom met de intellectuele uitstraling Hopper, het aanvullende saxofoonspel van Elton Dean, het staat me nog helder voor de geest. Ze speelden een opwindende mix van pop, rock en jazz met een vleugje dromerige ambient, een van de eerste groepen die al deze genres integreerden in hun muziek. In die zin konden ze avant-gardistisch worden genoemd. Nederlandse groepen als Alquin, Supersister en I-Spy zijn sterk door hen bexefnvloed.Hugh Hopper (schilderij van Jos Thommassen).59 is hij inmiddels, maar Hopper doet het nog steeds, bas spelen. Hij is getrouwd met het instrument. Hopper is een beetje op de achtergrond geraakt, evenals Robert Wyatt overigens. Beiden zijn echter nog zeer actief op muziekgebied en brengen regelmatig albums uit. Hopper is in de progressieve jazz-scene nog steeds een begrip. Voor de liefhebbers: http://www.burningshed.co.uk/hopper/