Zwoegen door Uden

‘Voor herhaling vatbaar!’ Ik kan mij deze kreet op menig weblog, vorig jaar rond deze tijd, nog goed herinneren. Het sloeg op de training die Tiny in de directe omgeving van zijn woonplaats Uden had georganiseerd voor een aantal ‘Keien’ (letterlijk en figuurlijk) en een stel webloggers. Hierdoor, maar ook door de vele blogjes die de nestor van de blog-trainers over de trainingen schreef – met aansprekende foto’s van een fraaie natuur – ontstond de behoefte om ook een keertje met hem mee te lopen. Alleen was het er nog nooit van gekomen. Toen ik een paar weken geleden zag dat Tiny op 28 februari weer een webloggers-training zou organiseren, heb ik mij aangemeld.

Vandaag was het dan zover. Tjonge, dat viel niet mee: er werd beestachtig weer voorspeld, in ieder geval regen, véél regen. Bovendien zou er een aanzienlijke afstand worden afgelegd, 26,6 km. Ik loop niet zo veel lange duurlopen, hooguit één keer per week anderhalf uur (zo’n 15 kilometer) dus het leek mij wel een beetje véél, zeker omdat ik de komende week vaker wil trainen. Geen nood, ik kon op het 15 km punt stoppen en met iemand terugrijden naar zijn huis, schreef Tiny gisteren in reactie op mijn blog.

Kort en goed: na diverse malen de buienradar te hebben geraadpleegd, verliet ik vanmorgen rond half acht huis en haard op weg naar tramlijn 2, een kwartiertje lopen. Met die tram ging ik naar Den Haag CS, waar om 08:21 uur een rechtstreekse intercity richting Eindhoven vertrok. Het werd een voorspoedige reis in een nagenoeg verlaten trein. Ook op de wegen onderweg waren er zeer weinig auto’s, het leek wel of heel Nederland vandaag thuis is gebleven. Toch werd het allengs droger en eenmaal over de moerdijkbrug zag ik zelfs hoe aarzelende zonnestralen door het dikke wolkendek heen trachtten te prikken. En de temperatuur viel ook best mee, zo’n 9 graden.

In Eindhoven snel een bosje bloemen gekocht voor de gastvrouw en bus 152 richting Oss gepakt, die zou ook ik Uden stoppen. Daar was ik ongeveer vijf voor elf, op de Koningin Wilhelminalaan. Volgens de OV reiswijzer moest ik daar uitstappen, waarna het nog zo’n acht minuten lopen was naar de Rooijsestraat. Een paar keer de weg vragen hielp, binnen de kortste keren was ik daar, bij het huis van onze gastheer en zijn vrouw.

Eenmaal binnen, het was inmiddels tien over elf, bleek bijna iedereen al aanwezig. Van de bloggers Petra, Jacqueline, Maurice, Gert en Marco, en daarnaast nog een aantal snellere ‘Keien’ die bij Atletiekvereniging ‘De Keien’ (waar jaren tachtig cross-koning Tonnie Dirks ook zijn thuisbasis had) door Tiny worden getraind.

Na een bakje koffie en koek voor de liefhebbers maakten we ons gereed voor de training. Nog even een statiefoto voor Tiny’s huis, en op weg. Na een stukje straat kwamen we geleidelijk-aan in steeds landelijker gebied. We zouden gemiddeld zes minuten per kilometer lopen. Bepaald niet snel, maar toch viel het mij niet mee. Ik had – achteraf gezien – ook teveel (warme) kleding aan en stopte zeker in het begin een aantal malen om een kiekje te maken, met als gevolg dat ik er flink aan moest trekken om aan te sluiten bij de achterste lopers. Het was (en is nog steeds trouwens ;-)) een mooi gebied, met landweggetjes, zandverstuivingen, af en toe een stevig heuveltje, laantjes met knotwilgen en weilanden. En veel modderige en drassige stukken, het was soms spitsroeden lopen om geen natte voeten te krijgen.

Het bleef wel lange tijd droog, maar van lieverlee begon het zachtjes te regenen en later nog wat harder. Maar juist op dat moment haakte ik af, bij het 15 kilometerpunt, waar Tiny’s zoon Jeroen – die ‘s ochtends ook al had getraind – instapte om de laatste 11 kilometer mee te lopen en ik met Björn (nee, niet de weblogger), die thee had geregeld voor de lopers, mee terug kon rijden naar Tiny’s huis. Ik moet zeggen: ik was blij toe, ik had het wel een beetje gehad. Nee, soepel gaat het nog steeds niet, ik moest al die tijd echt ‘werken’. Maar goed, er is toch 90 minuten in een redelijk tempo gelopen en dat is ook wat waard.

Weer terug bij Tiny’s huis, deed zijn vrouw open. Ik mocht douchen wat ‘an offer I could’nt refuse’ was, want ik was aardig doorregend. Daarna werd ik verwend met koffie, en bewonderde de vele uitingen van Sjans creativiteit. Sculpturen, schilderijen, etsen, niet gering allemaal. naderhand zou Tiny mij ook op het portiek van de niet minder creatieve bovenbuurman wijzen, volgehangen met fraaie schilderijen. Al met al een heuse gallerie!

Tegen half drie kwam de groep die was doorgelopen (bijna iedereen) terug. Door- en doornat, maar na even uitgerust te hebben en koffie met Tiny’s overheerlijke appelcake te hebben genuttigd, gingen we met z’n allen naar atletiekvereniging De Keien om daar te douchen. Ik niet natuurlijk, ik had al gedouchd maar wilde wel mee om even te kijken en – hoe kan het anders – wat foto’s te maken. Ik reed mee met Maurice, Jacqueline en Petra. Opmerkelijk was de ‘blauwe baan’ van de keien. ‘Net een zwembad’ vond Jacqueline, en inderdaad. Het schijnt wel een uitstekende baan te zijn en nog vrij nieuw (in 2008 opgeleverd). Naderhand liet Tiny ons ook de kantine op de eerste verdieping zien, met uitzicht op de baan, en het krachthonk.

Even later gingen we weer met z’n allen terug, opgefrist en wel. Sjan had heerlijk soep (snert en courgettesoep) gemaakt, en er was suikerbrood, brood van een clubgenote van Tiny en roggebrood met katenspek. Zo hebben we nog geruime tijd gezeten en nagepraat over de loop en andere zaken.

Tegen half zes vertrokken we, ik kon met Maurice meerijden naar Eindhoven, van daar uit kon ik de trein huiswaarts nemen. Op de weg spookte het aardig, slagregens, de temperatuur was opeens 5 graden lager dan die ochtend en het stormde hevig. Maurice had soms moeite om de auto recht te houden! Maar we bereikten heelhuids onze lichtstad. Gelukkig ging mijn trein tien minuten later en dat was een rechtstreekse. Vroeger dan verwacht (om 20:00 uur) was ik thuis! Het was een mooie dag, een zware maar geweldige training en last but not least… was het erg gezellig. De thuisblijvers hebben ondanks het weer tòch ongelijk gehad!

Dus zullen we de slogan van vorig jaar maar herhalen? Voor herhaling vatbaar! 😉