Man Vrouw Au!!

Interessante avond, de zaterdagavond Crossing Border. Interessant, niet alleen vanwege de artiesten – waarvan ik er deze avond niet eens zoveel gezien heb – alswel het feit dat sommige clichés die over mannen en vrouwen de ronde gaan, niet op filosofie-van-de-koude grond berusten, maar simpelweg op waarheid.

Hugh CornwellZo werd ik donderdag schertsenderwijs – maar toch – ten huwelijk gevraagd door een (platonische) vriendin die 34 wordt, geen relatie heeft maar niettemin een kind wil en de biologische klok voelt tikken. Vandaag had ik een aangename ontmoeting met Hugh Cornwell (voormalig zanger van The Stranglers), maar niet zo aangenaam als de ontmoeting die Cornwell had met een andere jongedame die ik was tegengekomen. Twee jaar geleden had ik iets met haar gedronken en nu verklaarde zij en passant haar liefde voor mij. Luxeprobleempje… Echter: kort nadat ik haar had verteld hoe beroemd Cornwell was, sleurde zij hem de dansvloer op en weer even later zag ik haar heftig converserend en vervolgens even heftig zoenend met hem aan de bar staan. Ze zullen wellicht nog een aangename nacht hebben gehad. Ach, geef Cornwell eens ongelijk. Aardige vent trouwens, ik heb nog uitgebreid met hem gepraat over muziek, onze voorkeuren daarin. Ik suggereerde dat hij een van de voorgangers van de punk-generatie was, die zich afzette tegen de groepen van ‘mijn’ generatie, de dinousaurussen zoals Yes, Led Zeppelin enzovoorts. Cornwell zei dat de Stranglers niet zozeer een punkband was, maar wel de energie had van zo’n band. Ook deelde hij mijn smaak en voorkeuren voor Led Zeppelin en Soft Machine. “Especially Soft Machine 1 and 3”, zei hij. “It’s all in my book” vervolgde hij. Ik was het volmondig met hem eens. Cornwell stelde ons ook nog voor aan zijn ‘agent’ en een stel vrienden. Maar terugkomend op de situatie die ik zojuist beschreef: macht en roem erotiseren. Ik dacht dat vrouwen daar doorheen zouden prikken, maar nee dus.

Maar ach: er zijn ook vrouwen zonder formele relatie die, om hun ideale partner te zoeken, overwegen hun heil te zoeken bij datingsites. En dat terwijl het goud godbetert aan hun voeten ligt. Het gras zal altijd groener zijn….. inderdaad.
Ja sorry, ik lijk wat cynisch vanavond (of vannacht eigenlijk). Maar geen misverstand: het was een fantastische avond.

Opmerkelijkste artiesten waren, wat mij betreft, ene Blimey!. Een jongeman, de Vlaamse Martien ten Bergen, in het bezit van een gouden stem die met band en een strijkersorkest prachtige covers ten beste gaf. Het deed mij wel enigszins denken aan Jeff Buckley.
Verder een opmerkelijk interview met de ‘boerderijdichter’ H.H. ten Balkt, de Britse schrijfster Jeanette Winterson die uit eigen werk voorlas (prachtig) en Hugh Cornwall dus. Hij zong enkele Stranglersnummers en songs van zijn nieuwe CD, waarbij hij zichzelf begeleidde op gitaar. Ook las hij passages voor uit zijn boek met fragmenten uit zijn leven als Stranglers-frontman. Interessant en vermakelijk.

Kopjesloop

Zondagmorgen die hele sixties-sfeer van de vorige avond eruit gelopen. Voor de ingang van de atletiekbaan wachtte ik Raif op, de nieuweling in de groep Ton. Met hem had ik afgesproken om mee te rijden. Eerst heb ik nog wat lichte oefeningen gedaan in het krachthonk, vervolgens bij de uitgang gewacht. Dat duurde niet zo lang. Met Raif en Rutger (eveneens een nieuw groepslid) reden we achter de auto van Dick van Es aan, die ook een ploegje van zijn groep vervoerde en de weg goed wist.

De loop zelf werd in de meest gunstige weersomstandigheden gelopen: koel, zonnetje, praktisch windstil, veel zuurstof in de lucht. Van meet af aan in gestrekte draf gelopen, wat ik ditmaal bleek vol te kunnen houden. En de laatste 500 meter nog een extra schepje er bovenop. Ik passeerde de meet in 44.50 minuten, waar ik meer dan tevreden mee was. Helmie bleek al veel eerder te zijn gefinished in een tijd van 38 minuten en nog wat, een waarlijk PR! En dat na haar PR op de halve marathon gisteren in Monster, 1.28.57.
De andere Ton van W. adepten liepen ook prima tijden, zo tussen de 40 en 45 minuten. Zie voor uitslagen deze site.

Na de loop ben ik met Paul en Marlies mee teruggereisd. Ze brachten mij thuis, waar ik nog wat voorbereidingen trof voor de namiddag. Hans D. was jarig en vierde dat in zijn (en inmiddels ook onze) stamkroeg Momfer de Mol. Het was daar weer als vanouds bloedgezellig, waar (dat mag met enige onbescheidenheid worden gezegd) de HAAG-atleten als altijd weer flink hebben bijgedragen! Om een uur of zeven zijn we nog even een hapje bij Humpreys gaan eten, mooie afsluiting van een fraaie maar vermoeiende dag!